انتخاب فیلم دوخت شده در روش مپ از اهمیت بالایی برخوردار است از آنجایی که هر نوع غذا به فیلم های متفاوتی برای بسته بندی نیاز دارد، در نتیجه هنگام انتخاب فیلم بسته بندی با اتمسفر اصلاح شده، انتخاب فیلم با پلیمر مطابق با با خصوصیات مواد غذایی ضرورت دارد؛ در غیر اینصورت تاثیر بسته بندی با اتمسفر اصلاح شده به میزان بالایی کاهش خواهد یافت. برای مواد غذایی پخته شده و صنایع غذایی تازه به فیلم های چند لایه نیاز است. میوه ها و سبزیجات، به فیلم های بسته بندی با نفوذپذیری بالا نیاز دارند.
برای مواد غذایی پخته شده، دلیل اصلی انتخاب فیلم چند لایه آن است که این روش عمدتا از اکسیداسیون محصولات از طریق ایزوله کردن اکسیژن جلوگیری کرده و طول عمر را افزایش می دهد. هنگامی که غذا برای مدت زمان مشخصی نگهداری می شود، میزان اکسیژن در بسته بندی افزایش پیدا می کند که این بخاطر تبادل گاز اکسیژن با اتمسفر می باشد؛ که بر ماندگاری ماده غذایی تاثیر خواهد داشت.
به عنوان مثال، فیلم نایلونی معمولی را درنظر بگیرید؛ معمولا در جعبه های 35*140*200، که اکسیژن باقیمانده در جعبه پس از 4 الی 5 روز حدود 1 تا 2% می باشد. میزان اکسیژن باقیمانده در فیلم هایی پلی پروپیلن متفاوت بین 2 تا 3% می باشد، در حالیکه میزان اکسیژن باقیمانده در فیلم های نایلونی چند لایه حدود 5/0% می باشد. در صنعت مواد غذایی، میزان کمتر اکسیژن باقیمانده(تحت شرایط یکسان)؛ مدت زمان تازه نگه داشتن محصول را افزایش می دهد. بنابراین، در بسته بندی مواد غذایی با روش اتمسفر اصلاح شده؛ بهتر است که فیلم های چند لایه انتخاب شوند.
عموما فیلم های چند لایه نایلونی انتخاب مناسب تری می باشند. غشاء نفوذ 24 ساعتی اکسیژن OTR (میزان نشر اکسیژن) کمتر از 5 میلی لیتر در دمای 23 درجه سانتیگراد می باشد، که از طریق ترکیب لایه تفکیک کوپلیمری اتیلن-وینیل الکل در فیلم بسته بندی تشخیص داده می شود. این شاخص عمدتا برای غذای پخته شده بکار می رود: محصولی که به میزان بالایی از تازگی و نیز ماندگاری طولانی تر نیاز دارد.
اگرچه، به منظور حفظ ارزش غذای پخته شده، نفوذپذیری اکسیژن OTR باید حداقل کمتر از 30 میلی لیتر در 23 درجه سانتیگراد باشد و غشا با مدت زمان تازه نگه داشتن کمتر از 10 روز توصیه نمی شود. در اینجا ما باید تاکید کنیم که طول عمر ماده غذایی فقط توسط فیلم چند لایه تعیین نمی شود، عوامل دیگر مانند کیفیت دستگاه بسته بندی و محیط نگهداری بسته بندی نیز حائز اهمیت می باشند.
انتخاب فیلم بسته بندی برای میوه ها و سبزیجات در روش مپ(روش بسته بندی اتمسفر اصلاح شده)
برای میوه ها و سبزیجات، انتخاب فیلم برای بسته بندی به روش اتمسفر اصلاح شده کاملا متفاوت از صنعت غذای آماده می باشد. از آنجایی که میوه ها و سبزیجات نیاز به تنفس دارند، در هنگام انتخاب پلیمر بکار رفته در بسته بندی؛ اکثر آنها نیاز به این دارند که فیلم های با نفوذپذیری بالا از قبیل پلی پروپیلن و پلی اتیلن معمولی را انتخاب کنند. این فیلم نفوذپذیری اکسیژن بیشتری داشته و بهتر می تواند تبادل گاز با محیط بیرونی را داشته باشد. اگر فیلم چند لایه انتخاب شود، از آنجایی که راهی برای تبادل اتمسفر با محیط بیرون وجود ندارد؛ تخمیر مواد غذایی در محیط فاقد اکسیژن اتفاق می افتد که این برای تازه نگاه داشتن میوه ها و سبزیجات مضرتر خواهد بود.
میوه ها و سبزیجات برخلاف مواد غذایی پخته و تازه به نفوذپذیری غشایی مشخصی نیاز دارند که می تواند بصورت پویا، جایگزین غلظت اندک اکسیژن مورد نیاز برای غیرفعال شدن میوه ها و سبزیجات گردد. (اصول بسته بندی با روش اتمسفر اصلاح شده برای میوه ها و سبزیجات، جایگزینی هوای موجود در جعبه ها و کیسه های بسته بندی از طریق جایگزینی هوا با گازهای خنثی مانند نیتروژن و کربن دی اکسید می باشد) که محیط بیرونی غذا در ظروف (کیسه ها) را تغییر داده، از رشد و تکثیر باکتری ها(میکروارگانیسم ها) جلوگیری کرده، متابولیسم میوه های تازه و سبزیجات را کاهش داده و طول عمر ماده غذایی را افزایش می دهد.
به عنوان مثال میوه ها و سبزیجات تازه را درنظر بگیرید: میوه ها و سبزیجات تازه همچنان پس از برداشت تنفس داشته، تنفس بافت گیاهی زنده سبب تولید کربن دی اکسیدی می شود که از سطح فیلم بسته بندی منتشر می شود بدین ترتیب بتدریج کربن دی اکسید موجود در محیط را افزایش داده و غلظت اکسیژن را کاهش می دهد.
هنگامی که نرخ تنفس گاز به فیلم برابر با نرخ تنفس میوه ها و سبزیجات باشد، گاز موجود در بسته بندی به غلظت تعادلی مشخصی می رسد که می تواند نرخ تنفس ضعیفی را بدون تنفس بی هوازی حفظ کند و رسیدن میوه ها و سبزیجات را به تاخیر بیاندازد و بدین صورت آنها را تازه نگه دارد. بسته بندی با روش اتمسفر اصلاح شده می تواند طعم غذا، ترکیب مواد مغذی و مدت زمان تازه نگه داشتن را بدون استفاده از نگهدارنده ها و افزودنی ها تضمین کند.